Lieve Peter en familie,

Ik ben erg geschrokken van het bericht dat je er niet meer bent. Dit kan niet, mag niet en is verschrikkelijk. Altijd als ik je tegen kwam was het goed, gezellig en je was altijd vriendelijk. Ook vergeet ik nooit meer dat je naar me toe kwam tijdens de crematie van Fried. Je zei dat ik mooi had gesproken, het verhaal herkenbaar voor je was en het je emotioneerde. Zo dubbel, zo oneerlijk! En om dan niet te vergeten al die jaren dat we samen gespeeld hebben, skaten, hutten bouwen, verstoppertje, hockey, zwemmen, tennis, voetbal etc. Ik heb je zelfs nog leren gabberen! Zo veel mooie herinneringen.

Steeds werd ik op de hoogte gehouden via mama, Annie hoe het met je ging en met de rest van de familie. Helaas nu met een erg droevige mededeling.. Dit heb je niet verdiend!

Rust zacht, Peter. Ondanks dat ik je maar af en toe tegen kwam in Nuenen zullen we je missen en nooit vergeten!!

Veel lieve groeten en heel veel sterkte Gera, Sicco, Rianne en Martijn.

Groetjes,

Carlijn (je ex-buurmeisje)
(ook namens Hedwig, Marlies en Carlo D’Agnolo)